14 Kasım 1999 22:00
Tarımı emperyalistler bitiriyor
Türkiye de bir tarım ülkesi olmasına rağmen üreticilerin ekim yapamaması doğal olarak yabancı sermayenin kendi ürünü pazarlamasının koşullarını doğurdu.
Tarımı emperyalistler bitiriyor
Halil İmrek
Emperyalist tekellerin ve büyük sermayenin çıkarını korumaktan başka bir amacı olmayan IMF ve Dünya Bankası, sürekli geri bıraktırılmış ülkeleri sömürmek için yeni metotlar geliştiriyor ve kendisine yeni pazar alanları yaratıyor. IMF'nin ülkemizde hayata geçirilmesini istediği ve hükümetin büyük bir kararlılıkla yerine getirmede çaba sarf ettiği saldırılara bir bakacak olursak; KİT'lerin özelleştirilmesi, memur sayısının olabildiği en alt noktaya düşürülmesi, memur maaşlarının düşük tutulması, işçilerin yıllardır mücadelelerle kazandığı TİS haklarının ellerinden alınması ve tarıma yönelik sübvansiyon uygulamasının bitirilmesi...
"Tarım reformu" adı altında uygulanacak bir dizi politika ile tarıma son vuruşun yapılacağını tahmin etmek için kahin olmaya gerek yok. Son yıllarda düzenli bir şekilde taban fiyatları düşürülüyor. Bu düşüş gelip geçici bir düşüş de değil. Girdiler ise sürekli yükseliş göstermekte, yani üreticiler gittikçe kötü bir durumla yüz yüze kalmaktadır.
Bugüne kadar devlet belli dengeleri gözetmiş, çiftçiye en azından bir sonraki yıl ekebileceği olanağı yaratmıştı. Bunun nedeni ülke nüfusunun büyük bir kısmının tarımla uğraşması ve sanayinin hammaddesinin tarıma dayalı olmasıydı.
Ancak uluslararası sermayenin yeni pazarlar bulma girişiminin hızlanması sonucunda IMF aracılığı ile emperyalizme göbekten bağlanan Türkiye'de KİT'lerin tasfiyesi, sübvansiyonların kaldırılması, destekleme alımlarına son verilmesi vb. gibi başlıca uygulamalar da gündeme hızla gelmeye başlamıştır.
Burada dikkat edilmesi gereken şey ise, emperyalistler, bağımlı ülkelerin tarımına yönelik ciddi bir tasfiye operasyonunu dayatırken, kendi tarımsal üretimlerini de sürekli olarak geliştirmeleridir. Emperyalist devletler kendi üreticilerini korurken, yeni bilimsel ve teknolojik gelişmeler ile de tarımsal üretimi kat kat artırmışlardır. Sonuçta bu denli artan ürünlerin satılması için pazar bulma zorunluluğu doğmuştur. Bu zorunluluk ister tarım ülkesi olsun ister olmasın kendilerine bağımlı ülkeleri pazarları haline getirmeye çalışmaktadırlar.
Türkiye de bir tarım ülkesi olmasına rağmen son yıllarda istikrarlı olarak taban fiyatlarının düşük tutulması, desteklerin yapılmaması, kısacası üreticilerin ekim yapamaması doğal olarak yabancı sermayenin kendi ürünü pazarlamasının koşullarını doğurdu. Hükümetlerin de özellikle tarım ithalatını engellememesi bu durumun bir sonucu.
Bugün bu durmdan kurtulmanın tek yolu IMF politikalarına karşı durmaktan geçiyor. Çünkü IMF'nin hangi politikası uygulanmışsa uzun vadede ülkenin yağmalanmasına, işçilerin, emekçilerin, üreticilerin daha yoksullaşmasına neden olmuştur. Ülke emekçileri, can cekişmekte olan üreticiler, ulusal bir tarım politikasını benimsemeden, IMF saldırılarını karşı koymadan rahat bir nefes alamayacaklar ve çocuklarına yaşanır bir gelecek bırakamayacaklardır.
Halil İmrek
Emperyalist tekellerin ve büyük sermayenin çıkarını korumaktan başka bir amacı olmayan IMF ve Dünya Bankası, sürekli geri bıraktırılmış ülkeleri sömürmek için yeni metotlar geliştiriyor ve kendisine yeni pazar alanları yaratıyor. IMF'nin ülkemizde hayata geçirilmesini istediği ve hükümetin büyük bir kararlılıkla yerine getirmede çaba sarf ettiği saldırılara bir bakacak olursak; KİT'lerin özelleştirilmesi, memur sayısının olabildiği en alt noktaya düşürülmesi, memur maaşlarının düşük tutulması, işçilerin yıllardır mücadelelerle kazandığı TİS haklarının ellerinden alınması ve tarıma yönelik sübvansiyon uygulamasının bitirilmesi...
"Tarım reformu" adı altında uygulanacak bir dizi politika ile tarıma son vuruşun yapılacağını tahmin etmek için kahin olmaya gerek yok. Son yıllarda düzenli bir şekilde taban fiyatları düşürülüyor. Bu düşüş gelip geçici bir düşüş de değil. Girdiler ise sürekli yükseliş göstermekte, yani üreticiler gittikçe kötü bir durumla yüz yüze kalmaktadır.
Bugüne kadar devlet belli dengeleri gözetmiş, çiftçiye en azından bir sonraki yıl ekebileceği olanağı yaratmıştı. Bunun nedeni ülke nüfusunun büyük bir kısmının tarımla uğraşması ve sanayinin hammaddesinin tarıma dayalı olmasıydı.
Ancak uluslararası sermayenin yeni pazarlar bulma girişiminin hızlanması sonucunda IMF aracılığı ile emperyalizme göbekten bağlanan Türkiye'de KİT'lerin tasfiyesi, sübvansiyonların kaldırılması, destekleme alımlarına son verilmesi vb. gibi başlıca uygulamalar da gündeme hızla gelmeye başlamıştır.
Burada dikkat edilmesi gereken şey ise, emperyalistler, bağımlı ülkelerin tarımına yönelik ciddi bir tasfiye operasyonunu dayatırken, kendi tarımsal üretimlerini de sürekli olarak geliştirmeleridir. Emperyalist devletler kendi üreticilerini korurken, yeni bilimsel ve teknolojik gelişmeler ile de tarımsal üretimi kat kat artırmışlardır. Sonuçta bu denli artan ürünlerin satılması için pazar bulma zorunluluğu doğmuştur. Bu zorunluluk ister tarım ülkesi olsun ister olmasın kendilerine bağımlı ülkeleri pazarları haline getirmeye çalışmaktadırlar.
Türkiye de bir tarım ülkesi olmasına rağmen son yıllarda istikrarlı olarak taban fiyatlarının düşük tutulması, desteklerin yapılmaması, kısacası üreticilerin ekim yapamaması doğal olarak yabancı sermayenin kendi ürünü pazarlamasının koşullarını doğurdu. Hükümetlerin de özellikle tarım ithalatını engellememesi bu durumun bir sonucu.
Bugün bu durmdan kurtulmanın tek yolu IMF politikalarına karşı durmaktan geçiyor. Çünkü IMF'nin hangi politikası uygulanmışsa uzun vadede ülkenin yağmalanmasına, işçilerin, emekçilerin, üreticilerin daha yoksullaşmasına neden olmuştur. Ülke emekçileri, can cekişmekte olan üreticiler, ulusal bir tarım politikasını benimsemeden, IMF saldırılarını karşı koymadan rahat bir nefes alamayacaklar ve çocuklarına yaşanır bir gelecek bırakamayacaklardır.
YAZARLAR
A. Cihan Soylu
‘Boş tencere’ iktidarın neresinde?
Şebnem Korur Fincancı
Tehlike nedir?
Sultan Özer
Yeni anayasa tartışmaları, AKP’ye can suyu olur mu?
Hediye Levent
Erdoğan'ın Irak ziyaretinin 3 sebebi ve değişim rüzgarı!
Arif Nacaroğlu
Özgürlükçü Anayasa
Erkan Aydoğanoğlu
1 Mayıs ve sonrası
Mehmet Özyazanlar
Galatasaray kaparak, Fenerbahçe kaptırmayarak…
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
