09 Eylül 1999 21:00
Yaşamı boyalarla kavramak...
Ressam Adil Salih, eğitiminin ardından Trabzon Belediyesi'ne bağlı kültür merkezinde yöneticilik yapmış. Salih'in son çalışmaları 13 Ekim'e kadar sergilenecek.
Yaşamı boyalarla kavramak...
Özlem Ergun
Yapıtlarıyla dikkat çeken genç bir ressam Adil Salih... 1965 Trabzon doğumlu ressam, dokuz kişisel ve pek çok da karma sergiye imza atmış bugüne dek. 13 yaşına kadar Trabzon'da yaşayan ve yurtdışında güzel sanatlar akademisine devam eden Adil Salih, eğitiminin ardından Trabzon Belediyesi'ne bağlı kültür merkezinde yöneticilik yapar. Karikatür dalında lise yıllarında aldığı birinciliği, onu bugünlere getiren bir ivme midir bilinmez, ama şimdi yaptığı her resmin bir sonrakine kaynaklık ettiği muhakkak.
İnsanı, insanın insanla ve doğayla ilişkisini anlatırken kimi zaman da kendisi ve çevresiyle girdiği sorgulamalarda yakalıyoruz onu. "Ben boyadıkça yaşadıklarımın adını koyuyorum" diyen Salih, yaşam içerisinde rahatsızlık duyduklarını da alabildiğine içten yansıtıyor tuvaline. "Resmin içinde taraf olduğum da olmadığım da vardır. İnsan doğaya öylesine yabancılaşmış ki, bu beni çok etkiliyor ve rahatsızlılık duyduğum şeyleri görmemezlikten gelmem de mümkün değil." Resimde tekniğin önemli olduğunu ama daha da önemli bir şey varsa, onun da, o teknikle anlatılan olduğunu vurgulayan sanatçının, ses getiren sergilerinden birkaçı; 'Kuytuda Dalgın', 'Yaşamın Sanıkları' ve 'Zamanın Neresindeyiz?'... Buradaki eserlerine ilişkin olarak, "Kuytuda Dalgın, kişisel birtakım açmazları irdelediğim, kendimle, bana benzeyenle yüzleştiğim bir sergiydi. 'Zamanın Neresindeyiz?' ise yaşamı sorgulayan bir hesaplaşmaydı" diyor.
Neden olmasın...
Resimlerinde insan figürlerinin yüzlerinin olmayışı da dikkat çeken bir diğer nokta. Onun için belirleyici olan; kişinin kim olduğu değil, izleyende nasıl bir duygu yarattığı. Salih, "Orada çocuğun biri tepeden aşağıya iniyor, burada o çocuğun kim olduğu önemli değil, böyle bir şeyin yaşanmış olması ve kişide çağrıştırdıkları önemli" diyen sanatçı için, boyaların boya olmaktan çıkıp bir duygu üzerinde yoğunlaşması da önemli.
Çalışmalarını önceden planlamadan, o anda içinden geldiği gibi doğaçlama çizdiğini anlatan Salih, resimlerini çağdaş ya da klasik gibi tanımlamalara dahil etmiyor. Farklı teknikler kullanmak onun için çok daha cazip, çok daha yaratıcı. "Yeni diye bir şeye inanmıyorum" diyen sanatçı, kullandığı tekniği şöyle özetliyor:
"Resmi resim gibi yapmak gibi bir derdim var. Çağdaş olandan etkilendiğim gibi klasik olandan da etkilenebiliyorum. Resmi resim yapan öğeler var, renk gibi, çizgi gibi. Bunları hep esas aldım tabii ki, ama değişik teknikler de kullanıyorum kuşkusuz. Tuvalin üzerine ilk olarak pastel sürüyorum mesela, çok düşündüm olmalı mı, olmamalı mı diye... Ama neden olmasın..."
Salih, kendine özgü bir tarz geliştirmekten, bir biçimde sabitlenmekten öte, sürekli bir arayış içinde olduğunu, "Resim gittikçe onun peşinden gidiyorum, yani resim benim peşimden gelmiyor" sözleriyle ifade ediyor.
Hayatı tersinden yaşamak...
Her ne kadar, "Kendimi herhangi bir adamdan farklı görmüyorum" dese de, o, yaşamı sanatçı duyarlılığı ile aygılayıp yine aynı estetikle yansıtıyor. Sanata ve kalıcı olmaya ilişkin tanımlamaları ise, "Yaptığınız bir resim birisi için sanattır, ama bir başkası için öyle olmayabilir. Herkesin yaşamında yakaladığı birtakım duyarlılıklar var, ben de bunları yaşıyorum, ama ben tuval ve boya kullanarak bunları yansıtıyorum. Sonra hepimiz dünyada kalmak istiyoruz. Hayatı boyayarak anlamaya ve kavramaya çalıştığım için yaşamı da onunla anlamlandırıyorum. Dolayısıyla yaptığımın daha kalıcı ve doğru şeyler olmasını istiyorum" şeklinde.
Son söz olarak, "Keşke imkânımız olsa da hayatı tersinden yaşayabilseydik, çünkü bizi biz yapan şeyler sonradan oluşuyor" diyor, ama karamsar olmadığını da ekliyor ardından.
Bu genç ressamın son çalışmalarını 13 Ekim tarihine kadar, Profilo Alışveriş Merkezi (PAM) Sanat Galerisi'ndeki karma sergide izleyebilirsiniz.
Özlem Ergun
Yapıtlarıyla dikkat çeken genç bir ressam Adil Salih... 1965 Trabzon doğumlu ressam, dokuz kişisel ve pek çok da karma sergiye imza atmış bugüne dek. 13 yaşına kadar Trabzon'da yaşayan ve yurtdışında güzel sanatlar akademisine devam eden Adil Salih, eğitiminin ardından Trabzon Belediyesi'ne bağlı kültür merkezinde yöneticilik yapar. Karikatür dalında lise yıllarında aldığı birinciliği, onu bugünlere getiren bir ivme midir bilinmez, ama şimdi yaptığı her resmin bir sonrakine kaynaklık ettiği muhakkak.
İnsanı, insanın insanla ve doğayla ilişkisini anlatırken kimi zaman da kendisi ve çevresiyle girdiği sorgulamalarda yakalıyoruz onu. "Ben boyadıkça yaşadıklarımın adını koyuyorum" diyen Salih, yaşam içerisinde rahatsızlık duyduklarını da alabildiğine içten yansıtıyor tuvaline. "Resmin içinde taraf olduğum da olmadığım da vardır. İnsan doğaya öylesine yabancılaşmış ki, bu beni çok etkiliyor ve rahatsızlılık duyduğum şeyleri görmemezlikten gelmem de mümkün değil." Resimde tekniğin önemli olduğunu ama daha da önemli bir şey varsa, onun da, o teknikle anlatılan olduğunu vurgulayan sanatçının, ses getiren sergilerinden birkaçı; 'Kuytuda Dalgın', 'Yaşamın Sanıkları' ve 'Zamanın Neresindeyiz?'... Buradaki eserlerine ilişkin olarak, "Kuytuda Dalgın, kişisel birtakım açmazları irdelediğim, kendimle, bana benzeyenle yüzleştiğim bir sergiydi. 'Zamanın Neresindeyiz?' ise yaşamı sorgulayan bir hesaplaşmaydı" diyor.
Neden olmasın...
Resimlerinde insan figürlerinin yüzlerinin olmayışı da dikkat çeken bir diğer nokta. Onun için belirleyici olan; kişinin kim olduğu değil, izleyende nasıl bir duygu yarattığı. Salih, "Orada çocuğun biri tepeden aşağıya iniyor, burada o çocuğun kim olduğu önemli değil, böyle bir şeyin yaşanmış olması ve kişide çağrıştırdıkları önemli" diyen sanatçı için, boyaların boya olmaktan çıkıp bir duygu üzerinde yoğunlaşması da önemli.
Çalışmalarını önceden planlamadan, o anda içinden geldiği gibi doğaçlama çizdiğini anlatan Salih, resimlerini çağdaş ya da klasik gibi tanımlamalara dahil etmiyor. Farklı teknikler kullanmak onun için çok daha cazip, çok daha yaratıcı. "Yeni diye bir şeye inanmıyorum" diyen sanatçı, kullandığı tekniği şöyle özetliyor:
"Resmi resim gibi yapmak gibi bir derdim var. Çağdaş olandan etkilendiğim gibi klasik olandan da etkilenebiliyorum. Resmi resim yapan öğeler var, renk gibi, çizgi gibi. Bunları hep esas aldım tabii ki, ama değişik teknikler de kullanıyorum kuşkusuz. Tuvalin üzerine ilk olarak pastel sürüyorum mesela, çok düşündüm olmalı mı, olmamalı mı diye... Ama neden olmasın..."
Salih, kendine özgü bir tarz geliştirmekten, bir biçimde sabitlenmekten öte, sürekli bir arayış içinde olduğunu, "Resim gittikçe onun peşinden gidiyorum, yani resim benim peşimden gelmiyor" sözleriyle ifade ediyor.
Hayatı tersinden yaşamak...
Her ne kadar, "Kendimi herhangi bir adamdan farklı görmüyorum" dese de, o, yaşamı sanatçı duyarlılığı ile aygılayıp yine aynı estetikle yansıtıyor. Sanata ve kalıcı olmaya ilişkin tanımlamaları ise, "Yaptığınız bir resim birisi için sanattır, ama bir başkası için öyle olmayabilir. Herkesin yaşamında yakaladığı birtakım duyarlılıklar var, ben de bunları yaşıyorum, ama ben tuval ve boya kullanarak bunları yansıtıyorum. Sonra hepimiz dünyada kalmak istiyoruz. Hayatı boyayarak anlamaya ve kavramaya çalıştığım için yaşamı da onunla anlamlandırıyorum. Dolayısıyla yaptığımın daha kalıcı ve doğru şeyler olmasını istiyorum" şeklinde.
Son söz olarak, "Keşke imkânımız olsa da hayatı tersinden yaşayabilseydik, çünkü bizi biz yapan şeyler sonradan oluşuyor" diyor, ama karamsar olmadığını da ekliyor ardından.
Bu genç ressamın son çalışmalarını 13 Ekim tarihine kadar, Profilo Alışveriş Merkezi (PAM) Sanat Galerisi'ndeki karma sergide izleyebilirsiniz.
YAZARLAR
A. Cihan Soylu
‘Boş tencere’ iktidarın neresinde?
Şebnem Korur Fincancı
Tehlike nedir?
Sultan Özer
Yeni anayasa tartışmaları, AKP’ye can suyu olur mu?
Hediye Levent
Erdoğan'ın Irak ziyaretinin 3 sebebi ve değişim rüzgarı!
Arif Nacaroğlu
Özgürlükçü Anayasa
Erkan Aydoğanoğlu
1 Mayıs ve sonrası
Mehmet Özyazanlar
Galatasaray kaparak, Fenerbahçe kaptırmayarak…
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
