‘Halk Çağı’nın şairi Ali Yüce’yi kaybettik
Anamca ulu/ Ekmekce lokma lokma/ Suca yudum yudum/ Kenarında yitirdim dünyayı/ Ortasında buldum/ Odundum eğirdi beni/ İnsana çevirdi beni/ Geceyi onunla yıktım/ Kara girdim koynuna/ Ak çıktım...
Köy Enstitüsü geleneğinden gelen şair Ali Yüce yaşamını yitirdi. 1928’de Hatay Yayladağı’na bağlı Hisarcık (Asarcık) köyünde doğan Ali Yüce, dün yaşama gözlerini yumdu. Düziçi Köy Enstitüsü’nü bitirdikten sonra köy öğretmenliği yapan şairi, ilk şiiri Yücel dergisinde yayımlandı. Daha sonraki şiirleri Yeditepe, Türk Dili, Soyut, Sanat Rehberi dergilerinde çıktı. İkinci Yeni tekniğiyle yaşadığı çevreyi, toplumsal sorunları yer yer taşlamaya yönelerek yergi ve eleştirinin ağır bastığı toplumcu şiirleriyle tanındı. Bağımsızlık, özgürlük ve sömürgenlerin zulmüne başkaldırı temalarına ağırlık veren Ali Yüce, boncuk şiir tekniğini ustaca uyguladı.
Yüce'nin cenazesi bugün saat 16.45’te Ankara Karşıyaka mezarlığında defnedilecek.
RUHİ SU, ŞİİRİNİ BESTELEMİŞTİ
Antakya Ticaret Lisesi İngilizce Öğretmenliğinden emekli olduktan sonra Ankara’ya yerleşen şairin “Şeytanistan” romanı da önemlidir. Ruhi Su tarafından bestelenen “Abov” şiirinde Mürselekli kadınların tütüncülük, kökçülükle yaşamlarını kazanmalarını işledi. “Anamı Arıyorum” başta olmak üzere çocuklara yönelik şiir kitapları da yayınlanan Ali Yüce, İtalya’da Akdeniz şiir ödülünü aldı.
Yapıtları arasında Boyundan Utan Darağacı (1976), Halk Çağı (1981), Anamı Arıyorum (1983), Ortadoğu Şiirleri (1983), Şiir Sıcağı (1984), Antakya Çarşıları (1986), Şiir Tufanı (1989), Taş Tanrılar (1990), Asılacak Kitap (1991) ve İnsan Tomurcukları gibi kitapları bulunuyor.
Ali Yüce, 1980’de Nevzat Üstün Şiir Ödülü, 1982’de Yeditepe Şiir Armağanı yine 1982’de Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü,1985’de Ömer Faruk Toprak Şiir Ödülü, 1994’de ise Akdeniz Şiir Ödülü'ne (İtalya), Evrensel Kültür Merkezi 1996 Emeğe Saygı Ödülü'ne ve Damar 1997 Şiir Ödülü'ne layık görüldü. (KÜLTÜR SERVİSİ)
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
