28 Ocak 2015 00:55

Merkel duyuyor musun?

Sayım sonucu Aleksis Çipras’ın mutlak çoğunluğa ulaşamadığını onaylıyor. Ama çok az farkla. Sloganlar koro halinde yükseliyor: ‘Merkel, bizi duyuyor musun?’

Paylaş

Heyecanı hissetmek için Stadiou sokağındaki olay yerine yaklaşmak gerekiyor. SYRIZA’nın küçük bürosunun etrafı heyecanlı yüzlerle çevrilmiş. Fakat biraz ileride, bitişik sokaklarda, Atina’nın geri kalanında, normal bir pazar gecesi yaşanıyor. Tarihi olması olası bir haftanın, radikal solun alışılmadık zaferinin, belki de bir virajın dönülmesi ya da AB açısından yeni bir yola girilmesinin karşısındaki kolektif  tepki ılımlıydı.

Bayraklarla uzun araç kuyrukları oluşturmadılar, spontane gelişen eylemler yoktu. Yunanların soluk alışı -ki son zamanlarda çok şey yaşamışlardı- sakinliğini koruyordu.

SYRIZA bürosunun önündeki ekrandan sandık başlarındaki ilk anket sonuçları gelmeye başladı. Ve zafer. Mutlak çoğunluğa doğru ilerleme... Alkışlar, kutlamalar, havaya kalkan yumruklar.. Bir şişeden köpükler dökülüyor. “Bu Yunanistan için, Avrupa için değişim demektir” diyor Rita. Genç kadın Yunanistanlı değil, İtalyan.

Küçük kalabalık içinde İtalyanlar çoğunlukta, çünkü onlar Kalimera Birliği denilen gruptanlar. İtalyan solunun Yunanistan seçimleri için gönderdiği bir grup. Stadiou’da sayımı izlemek için bulunuyorlar. İspanyollar da oradalar, dalgalanan bayraklar arasında üç renkli İspanya Cumhuriyeti bayrağı da var.

‘HEPİMİZ BİR ANDA KOMÜNİST OLMADIK’

“Yunanistan için değişim, Avrupa için değişim” sözü bu birliğin sloganı. Bir saat önce, grubun lideri diğerlerine şöyle açıklıyordu; sorulara maruz kalırlarsa bu fikirde ısrarcı olunmalı ve Yunanların bütçe kesintileri ve ücretleri düşürme politikalarına karşı tepkisinin Avrupa’nın bütününe uyarlanabileceği açıklanmalı.
Elli metre ileride, Sintagma Meydanı yönüne doğru biraz yukarıda, titiz giyinmiş yaşlı bir çift, dekoratif eşyaların ve lambaların satıldığı bir mağazanın vitrinine bakıyorlar.
“SYRIZA’nın zaferi hakkında ne düşünüyorlar?”
“Tahmin ediliyordu, hiç süpriz değil” diyor erkek olanı. Adı Yannis ve 73 yaşında, çok düzgün bir İngilizce ile konuşuyor. “Önemli bir şirkette çalıştığını söyle” diyor eşi Yunanca: “De ki biz Yunanlar bir anda hepimiz komünist olmadık, oğlumuzun Çipras’a oy verdiğini ama hiçbir zaman komünist hatta solcu bile olmadığını söyle. Böyle oldu, çünkü insanlar bıkmıştı”
Peki ya endişeli miydiler?
“Hiçbir şeyin bundan daha kötüye gidemeyeceğini düşünüyorum. Ve eğer daha kötüye gidebilirse de onu da düzeltiriz” diyor Yannis, açık bir melankoliyle gülümseyerek. Çift yoluna devam ediyor, SYRIZA bürosuna yaklaşıyor, yan sokaklardan birine  geçiyorlar.
2008 yılından itibaren Yunanların öfkeli protestolarının mekanı olan Sintagma Meydanındaki Yeni Demokrasi Partisi bir yalnızlık anıtını andırıyor. Bazı yayalar meydanı geçiyorlar. Tripotlar üzerine kurulmuş çeşitli kameralar olmayacak olan olsun diye bekliyor. Bu muhafazakar parti, kemer sıkmanın şövalyesi, yenilgiyi önceden biliyordu. Militanları ve sempatizanları cenazeye katılmanın rahatsızlığından kurtarmışlar kendilerini. “Bana sorma, ben sadece bir çalışanım” diyor bürodaki birkaç gençten biri. Birkaç metre ileride, dev bir ekranda ilk sonuçlar görünüyor. İki erkek, birinin güzel siyah köpeği var, ekrana bakıyorlar. “Kötü bir hükümetten kurtulduk” diyor köpekli olan. “Umuyorum ki yakında, bu daha da kötü olan yeni hükümetten de kurtuluruz” diyor diğeri. İkisi de gülüyor.

MERKEL’E MESAJLAR

SYRIZA’nın bürosuna geri dönüş. Küçük kalabalık giderek büyüyor. Sokak kapatılmış. Onlarca işportacı içecek, tatlı ve kuru meyve satıyor. Sayım sonucu Çipras’ın mutlak çoğunluğa ulaşamadığını onaylıyor. Ama çok az farkla. Sloganlar koro halinde yükseliyor: “Merkel, bizi duyuyor musun?”
Sesler gecenin içinde yükseliyor, opera aryaları, eski solcu şarkılar, televizyon haberleri… İlginç bir karışım, kadife ceketliler ve sigaralılar var, ama ağırlık sigaralılarda, ‘70’li yılların gazileri, renkli kıyafetler, daha genç olanlarda dövmeler, çalışmanın dayandığı temeli hatırlatıyorlar; sokak eylemlerini ve gençlerin geleceğe karşı farkındalıkları değişimin önemli anahtarlarıydı.
200 metre ötede Omonia Meydanı, Atina’nın popüler kalbi, evi olmayanlar için bir yatakhaneye dönüşüyor. SYRIZA’nın perşembe günkü son mitinginin kalıntıları hâlâ asfaltın üzerinde duruyor.

*El Mundo’dan çeviren Elif Görgü

ÖNCEKİ HABER

SYRIZA tam olarak nedir ve Avrupa’ya etkisi ne olabilir?

SONRAKİ HABER

Sonucu değiştirecek bir birliktelik gerekiyor

Sefer Selvi Karikatürleri
Evrensel Gazetesi Birinci Sayfa
Evrensel Ege Sayfaları
EVRENSEL EGE

Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...