Egemenlerin fıtratı
Fotoğraf: Envato
Kadın ve erkek arasındaki fizyolojik/biyolojik ayrım ‘cinsiyet’ kavramı ile ifade edilir. Aradaki farkı vurgulamak için bu kavramla yetinmeyip eşitsizlikten medet ummak ve bu eşitsizliğin altını da geleneksel rol dağılımı ile doldurmak ise toplumsal cinsiyetçiliktir.
Toplumsal cinsiyetçilik bir egemenlik sorunudur. Ve bunu sürdürebilmek için uğraşmak da, herhangi bir tahakküm ilişkisinde olduğu gibi, egemen tarafın fıtratında vardır. Eşitsizliğin “doğal” ve “kaçınılmaz” olduğunu savunmak, payına eşitsizlik düşenlerin buna karşı çıkmasını önlemek için bir toplumsal algı yapılandırma çabasından ibarettir. Bu çabanın bir dizi dini motifle süslenmesi ise yeni Türkiye’nin ayırt edici niteliklerinden biri. Ayrıca yürürlükteki kutuplaştırma politikaları bakımından değerlendirirsek çok da işlevsel. Çünkü bu yolla bir çırpıda birçok ayrımcılığı aynı anda hayata geçirmek mümkün.
Örneğin Erdoğan’ın, kadın bedeni üzerinden pervasızca sürdürdüğü açıklamalarını “İslamın kadına bahşettiği analık makamı” söylemiyle zenginleştirip ardından da komünistleri ve feministleri doğrudan hedef alması, sadece kadının toplumsal rol sağılımındaki geleneksel konumunu pekiştirmiyor. Dinsel, cinsel, siyasal ve ideolojik ayrımcılığı birarada barındıran bu yaklaşım toplumsal muhalefetin farklı yüzlerini aynı anda “terbiye” etme amacı da taşıyor. Dahası, toplumsal muhalefet bir yana artık “milli irade” için de tehlike çanlarının çalmakta olduğunu hatırlatmakta fayda var. Zira “milli irade ve diğerleri” ayrımı nicedir “mutlak irade ve tebası” halini almış durumda.
Erdoğan’ın kadın erkek eşitliği konusundaki fikirleri de, AKP’nin bu konuda yürüttüğü politikalar da yeni değil. Ancak meslenin toplumsal hafızamızda iş cinayeti çağrıştıran bir kavram ekseninde tartışılmaya başlanması, eşitsizliğin aynı kavram çerçevesindede savunulması ise oldukça ürkütücü. Her türlü eşitsizliğin “normalleştirilmesi” yanında bu “normalliğin” artık bütün cinayetleri kapsayacak ölçüde genişlemesi riskini taşıyor. Özellikle de, bırakın meşruiyet tartışmasını ‘yasallık’ arayışı bile neredeyse tümüyle rafa kalkmışken.
Tecavüzün cezai müeyyideden adeta muaf tutulduğu, şiddet gören kadının kahvaltı hazırlamadığı için tazminat ödemeye mahkum olduğu, polis tekmesiyle bebeğini kaybeden kadının medeni halinin tartışma konusu yapıldığı bir toplumsal düzeni; eşitsizliği bu derece “normalleştiren” bir siyasal hezeyanın dışında değerlendirmek elbette mümkün değil. Dahası AKP döneminde artan kadın cinayetleri göznünde tutulursa “fıtrat” yaklaşımının katilleri daha ne kadar cesaretlendirebileceğini kestirmek de zor olmasa gerek.
Ali İsmail’in katili işlediği cinayeti “Dönemin başbakanı darbe dedi, ben darbeyi bastırdım” diyerek savundu. Herhangi bir kadın katilinin de çıkıp “dinimizin bahşettiği analık makamına uygun davranmıyordu” diye savunma yapması çok mu uzak bir ihtimal?
YAZARIN DİĞER YAZILARI
- Ekonomik kriz ve piyasa ideolojisi 25 Ağustos 2019 23:30
- Anayasa Mahkemesinin barış bildirisi kararı 05 Ağustos 2019 00:20
- Kamuda TİS süreci 21 Temmuz 2019 23:56
- Sömürünün en derinine, ayrımcılığın her türüne maruz kalmak: Mülteci işçiler 01 Temmuz 2019 00:09
- Kıdem tazminatı fonu 10 Haziran 2019 00:50
- Kale Kayış işçileri 19 Mayıs 2019 20:07
- Cinsel şiddet 28 Nisan 2019 19:58
- Seçim sonrası 07 Nisan 2019 20:55
- İşçilerin can güvenliği 24 Mart 2019 20:37
- Kadın emeği 03 Mart 2019 20:40
- Tanzim muhalefeti 17 Şubat 2019 23:30
- Sendikalaşma oranları 04 Şubat 2019 00:50
YAZARLAR
A. Cihan Soylu
‘Boş tencere’ iktidarın neresinde?
Şebnem Korur Fincancı
Tehlike nedir?
Sultan Özer
Yeni anayasa tartışmaları, AKP’ye can suyu olur mu?
Hediye Levent
Erdoğan'ın Irak ziyaretinin 3 sebebi ve değişim rüzgarı!
Arif Nacaroğlu
Özgürlükçü Anayasa
Erkan Aydoğanoğlu
1 Mayıs ve sonrası
Mehmet Özyazanlar
Galatasaray kaparak, Fenerbahçe kaptırmayarak…
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
