Başka yol var mı? Bence yok

Erdal DEMİR
İstanbul

Gelecek kaygısı yaşayan, hayatın içinden öğrenen gençlik kesimlerinden birisidir işçi gençler. 10-12 saat çalışıp, evine vardığı zaman da yapabileceği tek iş dinlenmek olan gençler... Belki TV ekranlarında izledikleri dizileri gördükçe hayal dünyasını renklendiren ama gerçek hayatta bir renk bulamayan, aksine fabrika ve atölyelerde ağır çalışma koşullarının karanlığında kendisini bulan gençler...

Atakan Gümüş bu karanlığa karşı sessiz kalınmamalı diyen bir genç işçi. Onunla yaşam koşullarını, gündelik hayatını ve ülke gündemini konuştuk.

Günlük hayatın nasıl geçiyor? Bir gün boyunca neler yapıyorsun?

Sabah biraz daha fazla uyuyayım diye kahvaltı yapmıyorum evde. Uyandıktan sonra apar topar hazırlanıp otobüse biniyorum işe geliyorum. 8’de işbaşı yapıyorum. Akşam 6’da paydos edip tekrar evin yolunu tutuyorum. Yemek yedikten sonra duş alıp biraz TV’ye bakıp gecenin daha uzun olması dileğiyle yatağa girip dinleniyorum. Ve bir sonraki gün rutin şekilde devam ediyor.

EN SON NE ZAMAN YAPTIM HATIRLAMIYORUM

Bunlar dışında hiçbir şey yapmıyor musun?

Elbette yapıyorum. Eğer hafta sonu çalışma olmazsa arkadaşlarla bir yerlere gidiyoruz. Ya da halı saha maçları yapı-yoruz.

En son ne zaman yaptın bunları?

Komik gelecek ama gerçekten hatırlayamıyorum. Son 2 aydır sürekli çalışı-yoruz. Çünkü çalışmak zorundayım. Asgari ücret alıyorum ve mesailer olmasa aldığım para 4-5 gün içinde bitiyor.

Başka bir iş bulma şansın yok mu?

Ben aslında üniversitede Halkla İlişkiler bölümünü okuyordum. Ama sorunlar yaşadım ve atıldım üniversiteden.

Ne gibi sorunlar?

Ülkü ocaklarında faliyet yürütüyordum. Keşan’da solcuların yapacağı bir eyleme engel olmaya çalıştık. Aslında direk saldırdık. Hiç konuşmadan. Okul soruşturma açtı ve atıldım.

SORGUSUZ SUALSİZ SALDIRIYORDUK

Solcular ne eylemi yapıyordu?

YÖK ile ilgiliydi sanırım. Tabi o dönemde ocağın içinde bulunmak sorgusuz sualsiz eylem yapanlara saldırmak anlamına geliyordu. Bilinçsizce ve safça duygularla hareket ettim. Sonra fark ettim ki bizi kullanmışlar. Okuldan atıldıktan sonra ocağa gitmemeye başladım. Ne arayan oldu ne soran. Ben de gençlerin duygularını kullandıklarını gördüm, bir daha gitmedim.

Şu an ne düşünüyorsun ülkücülerle ilgili?

Belli bir yaşta heyecanla yapılan işler. Başka da bir şey değil. Tutarlı bir yanları yok. Belki ben de değiştim şimdi, daha iyi görüyorum ama boşa harcamışım siyasetle uğraştığım zamanı.

Siyaset bizi ilgilendirmiyor mu?

Yok onu demek istemedim. Elbette ilgilendiriyor. Belki de en çok bizi ilgilendiriyor. Geleceğimizle ilgili kararları kendi ihtiyaçlarına göre alıyorlar. Milliyetçilik peşinde koşmak boşa olmuş.

Neden?

Bana bir katkısı olmadı.

DEĞİŞTİRMEK HAYATIMA KATKI SAĞLAR

Hayatına katkılı olacak şeyler nedir?

Mesela bizim fabrika. Gündüz vardiyasında 10 saat, gece vardiyasında 14 saat çalışıyoruz. Bu insanlık mı? Gece bir insan nasıl 14 saat uyumadan çalışabilir? Bir de kimyasal tozun içinde.

Kimyasal derken? Ne gibi zararları olabilir?

Ben 4 senedir buradayım. Geçtiğimiz ay formaliteden iş güvenliği dosyasını doldurabilmek için sağlık testinden geçtik. Benim ciğerlerim şu an sıkıntılı durumda. İş yeri 'Sen hastaneye gitme, biz seni götüreceğiz.' dedi ama hala bir gelişme yok. Kansere kadar götürebilir. Bunları değiştirmek benim hayatıma katkı sağlar herhalde.

Nasıl olacak peki? Nasıl değişecek?

Bu fabrikadan önce sendikalı bir yerde çalışmıştım. Girerken para aldılar üye oldum. Sendika işçinin hakkını savunur diye biliyordum. Pek de öyle olmadı. Beni çıkarttıklarında yüzüme bile bakmadılar. Sendikalardan bir halt olmaz. Ama işçiler de yan yana gelmiyor. Hatta birbirlerinin kuyusunu kazıyor. Patron işçileri bu duruma getiriyor. İşçiler de aman benim yerim sağlam olsun diye herkese iki yüzlü davranıyor. Bunlarla uğraşmak lazım. Hayatıma katkıyı bunların düzelmesi sağlar. Gel gör ki bu da pek mümkün değil.

SENDİKACILAR İŞÇİYİ ANLAMIYOR

Hiç mi umudun yok?

Aslında var. Birçok yerde grevler var. İşçiler yan yana geliyor. Ama bizim hakkımızı savunacak sendikalar patronlarla kol kola geziyor. Evrensel gazetesi okumaya başladım. Kürtlerle ilgili haberleri soğuk geliyor açıkçası. Ama işçilerle ilgili hergün haber ve mektuplar oluyor.

Bu haberler seni umutlandırmıyor mu?

2 ay önce bir mektup vardı. Renault işçisi yazmıştı. Sendikalarını değiştireceklermiş. Mesela bu bir umut. Kendi geleceklerini kendileri belirliyor. Gerçi değişmedi sanırım. Gazetede görmedim daha sonra. Ama olsun. Bir de Soma işçilerinin yaptığı toplantılar. Yüzlerce işçinin ölümünün sebebi bence sendika. Düzgün olsalardı paralarını aldıkları işçilere sahip çıkarlardı. Ama yok. Onlar bizi anlayamaz. Binlerce TL alıp bizi nasıl anlasınlar. Keyif yapıyorlar. Haram olsun hepsine. Somalı madenciler kendi birlikteliğini sağlarsa başarılı olur.

EVRENSEL GAZETESİ FARKLI

Burada mümkün değil mi?

Burada nasıl mümkün olur biliyor musun? Zam meselesi olunca. Herkes cebini düşünüyor. Onlar da haklı bir yandan. Çocukları var. Ailesi var. Ben bekarım. Ama yarın çocuklarının ihtiyaçları da çoğalacak. O zaman ne yapacaklar bilmiyorum. Sendikanın gelmesini ben de istemem. Boşuna onlara para vermek istemem. Sonra bizi pazarlıyorlar. En iyi yaptıkları bu.

Çözüm işçilerde yani?

Başka yol var mı? Bence yok. Ama çok zor. Belki biz gençler bir şeyleri değiştirebiliriz. Eskiler umudu çoktan kesmiş. Yok o olmaz yok bu olmaz. Gazeteyi gösteriyorum, orası farklı diyor. Umutsuzluk almış başını gidiyor. Biz de en azından biraz umut kaldı. Onu da tüketmezsek iyidir.

Son olarak söylemek istediğin bir şey var mı?

Ben çok teşekkür ediyorum. Açıkçası bizi insan yerine koyup soru sormaz hiç kimse. Evrensel gazetesi bu yüzden farklı bence. 3 aydır alıyorum. İş yerinde okuyorum bazen. Hergün okuyamıyorum. Ama destek olmak için sürekli alacağım. Çok sağolun.