Fransa’da safların daha da netleştiği bir 1 Mayıs
İş yasa tasarısına karşı aylardır mücadele içinde olan Fransız emekçileri ve gençliği 1 Mayıs’ta da kitlesel olarak sokaklardaydı
Deniz UZTOPAL
Paris
İş yasa tasarısına karşı aylardır mücadele içinde olan Fransız emekçileri ve gençliği 1 Mayıs’ta da kitlesel olarak sokaklardaydı. Polisin saldırdığı 1 Mayıs ülkede safların sıklaştığını da bir kez daha gösterdi.
Fransa’da 2016 1 Mayısı, son iki aydır gerçekleşen genel grev ve gösterilerden sonra son yılların en kitlesellerinden birisi olarak gerçekleşti. Uzun yıllardır sendika merkezleri, 1 Mayıs kutlamalarına özel bir önem vermiyorlardı. FO sendikası kendi başına ayrı bir gösteri düzenler; CGT, FSU ve Solidaires sendikalarının yanı sıra da birçok dernek de ayrı gösteri yapardı. Kitleselliği açısından en büyük ikinci sendika olan CFDT ise yürüyüşlere katılmaz, “sembolik” kutlamalar gerçekleştirirdi.
Ama bu yılın 1 Mayısında saflar daha da netleşmiş, gerek sendikalar gerekse de siyasi partiler arasında bölünmeler gerçek anlamıyla emek ile sermaye mücadelesi ekseninde yaşandı. Bir taraftan Hükümet, iktidar partisi “solcu” Sosyalist parti, sağcı Cumhuriyetçiler partisi, aşırı sağcı Ulusal cephe, büyük sermaye örgütü MEDEF, “işçi sendikaları” CFDT, UNSA ve CFTC, el Khomri denilen iş yasası reformunu, işçilere kölelik koşulları dayatılmasını savunurken, diğer yandan işçi sendikaları CGT, FO, Solidaires, öğretmenler sendikası FSU, öğrenci sendikası UNEF, liseliler sendikası FİDL ve UNL yasaya karşı çıkıyorlar. Bölünme emek ile sermayenin mücadele ekseni üzerinden olunca siyasi arenada “sol” ve “sağ” partiler olarak tanıtılanların aynı cephede bulundukları görüldü.
Keza, işçi ve emekçilerin çıkarlarını savunduğunu iddia eden CFDT, CFTC ve UNSA da aynı cephede yer aldı. Saflar daha da netleşti.
CGT SENDİKASINDA BİR İLK
Diğer taraftan ülkenin en köklü ve en büyük sendikası olan CGT, çok uzun yıllardır 1948’de kendi içerisinde yaşanan bölünmeden doğan FO sendikasıyla ortak bir 1 Mayıs kutlaması gerçekleştirmemişlerdi. Sınıf mücadelesi bu sendikaların ortak hareket etmesini bir nevi zorunlu kıldı. Yine geçen hafta 51. Kongresini gerçekleştiren CGT ise “el Khomri” olarak adlandırılan iş yasasına karşı mücadeleyi sonuna kadar sürdürme, genel grevleri örgütlemeyi kongre kararı olarak aldı. Son 50 yıl içinde CGT hiçbir zaman böyle bir mücadeleyi kongre kararı olarak almamıştı.
OHAL VE 1 MAYIS
Fransa, 2. Dünya Savaşındaki Nazi ordularının işgali esnasında yapılan kutlamalar bir yana bırakılırse, belki kendi tarihinde ilk defa resmi olağanüstü hal (OHAL) koşullarında 1 Mayıs’ı kutlayacak. 13 Kasın terör saldırılarından sonra ilan edilen ve üst üste 3 defa uzatılan OHAL’de, polislere verilen yetkiler işçi ve gençlere saldırıların dozunu büyük oranda arttırdı. El Khomri iş yasasına karşı düzenlenen tüm gösterilerde polis provokasyonları olağanüstü derecede arttı ve her seferinde anarşist gruplarla polisler arasında çatışmalar çıktı.
Polis bu kavgaları bahane ederek her seferinde tüm gösterilere saldırmış, onlarca genç ve sendikacıyı da gözaltı almıştı.
En son 28 Nisan gösterisinde birde polisin ağır yaralanması üzerine Hükümet saldırıların dozunu arttıracağına dair sinyaller verdi. 1 Mayıs öncesi iki gün boyunca tüm televizyon kanalları bir yandan gösteri esnasındaki kavgaları göstererek, diğer yandan da polis baskısının artacağı sinyallerini vererek korku ortamı yaratmak ve katılımı olumsuz etkilemeyi amaçlamıştı. Ama her şeye rağmen bu yılın 1 Mayısında kitlesel olduğu kadar mücadele kararlılığının haykırılması hakimdi.
EVRENSEL EGE
Ege'den daha fazla haber, röportaj, mektup, analiz ve köşe yazısı...
