Kadınlar susarsa kim isteyecek barışı?
Ben iki çocuk annesi bir kadınım. 5 yıldır ev temizliği işine gidiyorum. Eşim inşaaat işçisiydi ve iş cinayeti sonrası hayatını kaybetti. Eşimin ailesi benden habersiz firma ile kan parası için anlaşmışlar. Eşimi yeni kaybetmiştim ne yapacağımı bilmiyordum, ben de önüme getirilen belgeye imza attım. Dava açmayacağıma dair imza verdiğimi sonradan öğrendim. Bilseydim çocuklarımın hakkını yedirmezdim. Şimdi açlık ve safelet içinde yaşamaya çalışıyoruz.
Ben Cizre’de, Sur’da yaşananları gördükçe elimi taşın altına koymam gerektiğini anladım. Esenyalı Kadın Dayanışma Derneği’nin düzenlediği kampanyaya imza ve yardım toplayarak destek oluyorum. Çünkü benim oğlum da yakında askere gidecek ve ben oğlumu bu vatan sağolsun diye büyütmedim. Benim ve başkalarının çocukları bu savaşta ölmesin diye bir şeyler yapmak istedim. Bir arkadaşımdan barış için imza kampanyasının metnini aldım. Kapı kapı dolaşarak imza topladım. Evimdeki makarnayı, çayı destek olmak için paylaştım. Ama biliyorum yetmez. Zalimin zulmüne karşı yaşam hakkımıza daha çok sahip çıkmamız lazım.
İmza toplarken arkadaşlarım bile bana tepki gösterdiler. “Sana ne, sen mi kurtaracaksın bu ülkeyi?” dediler. “Evet ben kurtaracağım” dedim. Bütün kadınlar bir araya gelirsek yapamayacağımız hiçbir şey yok. Cizre’de Sur’da çocuklar ölüyor. Biz kadınlar da susarsak kim isteyecek barışı?