24 Temmuz 2015 00:51

Ölüm hep bana mı düşer usta?

Paylaş

Koray YETİŞ
İnşaat İşçisi / İZMİR

Suruç’ta yaşanan katliam sonrası bu dizeler takıldı aklıma. Madende, inşaatta 1 dilim ekmek için çalışırken, Haziran ayaklanmasında ülke gericiliğine karşı direnirken, Kobane’de dünyanın en barbar örgütüne karşı özgürlüğü savunurken, Kobaneli çocuklara umut taşırken de ölüm düşüyor payımıza hep.
Çok değil daha 15 gün öncesi Şanlıurfa Valisi gazetecilerin, “Urfa’da çok IŞİD’li var deniliyor, siz ne diyorsunuz” sorusunu 3 gazeteciyi gözaltına aldırarak cevaplamıştı. Meğer yapılacak saldırının üstünü örtme çabaları daha o günden başlamış bilemedik.
Bu saldırının yapılması IŞİD açısından çok normal çünkü arkadaşlarımızınKobane’ye taşıdığı şey devletin IŞİD’e taşıdığı silahlardan, askerlerden, roketatarlardan daha tehlikeliydi, umuttu, kahkahaydı, barış haykırışı ve kardeşlikti.
Dünyanın en vahşi ordusunun ve ülkemizdeki destekçisi AKP’nin kabullenemeyeceği anlayamayacağı bir şeydi. “Bize her yer Trabzon” diyen gencin Kobane’ye oyuncak götürmesi, genç doktor adayının Kobane’ye geçip çocukların göğsünü para almadan dinlemesi anlaşılmaz onlar için. Ama bizim için “insanlar” için bir zorunluluktur. Kobane’deki çocukların bize ihtiyacı olduğu için değil bizim onlara borcumuz olduğu için zorunluluktur.
Evet, AKP onlara silah taşımaya, insan taşımaya devam edecek. Biz ise çocuklara oyuncak, insanlığa umut taşımaya devam edeceğiz. Orada ölen kardeşlerimizin idealleri, hayalleri düştükleri yerde kalmayacak. Önce Kobane’ye sonra İzmir’e ve tüm ülkeye yayılacak. Sonunda barış kardeşlik kazanacak. Dünyanın en barbar insanlarına ve onların destekçilerinin ağızlarından salyalar akıtarak bize bombalarla, TOMA’larla saldırmalarına rağmen bu savaşı oyuncak bebekler kazanacak, barbarlar kaybedecek.