31 Mart 2015 00:56

Emeğimizi kimseye yedirmeyiz

Ben 2012 haziranda işbaşı yaptım. 2.5 yıl çalıştım. Bu zaman içerisinde zorunlu mesai ve hiç durmadan çalışıyorduk bazen öğlen molamızda bile çalışıyorduk.

Paylaş

Direniş Divanı’ndan Sedef
İstanbul

Ben 2012 haziranda işbaşı yaptım. 2.5 yıl çalıştım. Bu zaman içerisinde zorunlu mesai ve hiç durmadan çalışıyorduk bazen öğlen molamızda bile çalışıyorduk. Bayram arifesinde bile mesaiye kalıyor, bayramda ilk günden sonra çalışmaya çağrılıyorduk.
Arkadaşlarla arada konuşurduk herkes bu durumlardan şikayetçiydi. Bazen sendikalı olsak mı diye konuşurduk, eskiden sendikalı olan arkadaşlar, sendikalı oldukları dönemi çok güzel anlatıyorlardı ama artık gelmez diye de ekliyorlardı. Ben neden olmasın biz birlik olursak olur dedim. Bu şekilde konuşurken birgün eve giderken serviste arkadaşım “Sendikaya üye olacağım bunun için e-devlet şifresi almaya gidiyorum” dedi. Bunu duyunca çok sevindim hemen ertesi gün ben de DİSK/Gıda-İş Sendikasına üye oldum. Sendikaya üye olunca işten atmalar başladı sonrasında direnişe başladık. 39. güne geldik. Bugüne kadar yaptığımız bütün eylemler coşkuluydu. En çok Divan Asya Otelin önündeki eylemimiz çok güzeldi. Bize Megaplast işçileri destek verdi. Çok güzel ve coşkuluydu. Maltepe Üniversitesi direnişçilerini ziyarete gittik, sohbet ederken hepimizin yaşadığı sorunlar hep aynı her yerde sömürü var, baskı var. Biz işçi sınıfımızın gücünün farkına varıp birleşmeliyiz. Bütün işyerlerinde örgütlü olursak, gücümüzü birleştirirsek patronlardan çok daha güçlü oluruz.
Bu direniş hepimize zorluklarla nasıl mücadele etmemiz gerektiğini öğretti. Arkadaşlarımızın çoğunun ilk direnişi ama hepsi son derece emeklerine nasıl sahip çıkılır iyi biliyorlar. Kısacası emeğimizi kimseye yedirmeyiz, yeter ki gücümüzün farkına varalım, birleşelim. Bunları yazarken arkadaşlarım çadırımızın temizliğini yapıyorlardı, onları çok seviyorum. Hoşçakalın.

ÖNCEKİ HABER

Daha fazla sesimizi yükseltmeliyiz

SONRAKİ HABER

Çocuklar size de 1 kilo elma aldım